Van Eenzaamheid naar Eigenheid

Eenzaamheid toont de pijn die ik weiger te aanvaarden

Herhaalt mijn verhaal waar ik mezelf in doe geloven

Dat ik onmachtig ben om mijzelf te dragen

Wat mij afhankelijk maakt van de grillen van anderen

Behoeftig naar verzorging en troost

Bang in een grote boze wereld

Waarin ik taal naar een liefde vol garanties

Dat jij voor mij zorgt en ik voor jou

Eenzaamheid toont pijn die ik bereid ben te omarmen

Zodat mijn oude verhaal op kan gaan in rook

Ik pak de hand van mijn verloren kind

Wandel door het troosteloze droevige tranendal

Op weg naar de waterput

Daar in de diepte verscholen fonkelen parels

Van vreugdevolle creatieve levenslust

Een stevig vertrouwen borrelt op van de bodem

Dat ik alleen met mezelf iets nieuws kan scheppen

Uit het diepste van mijn wezen

Als ik durf te putten uit mijn volledige eigenheid