Van Eenzaamheid naar Eigenheid
Eenzaamheid toont de pijn die ik weiger te aanvaarden
Herhaalt mijn verhaal waar ik mezelf in doe geloven
Dat ik onmachtig ben om mijzelf te dragen
Wat mij afhankelijk maakt van de grillen van anderen
Behoeftig naar verzorging en troost
Bang in een grote boze wereld
Waarin ik taal naar een liefde vol garanties
Dat jij voor mij zorgt en ik voor jou
Eenzaamheid toont pijn die ik bereid ben te omarmen
Zodat mijn oude verhaal op kan gaan in rook
Ik pak de hand van mijn verloren kind
Wandel door het troosteloze droevige tranendal
Op weg naar de waterput
Daar in de diepte verscholen fonkelen parels
Van vreugdevolle creatieve levenslust
Een stevig vertrouwen borrelt op van de bodem
Dat ik alleen met mezelf iets nieuws kan scheppen
Uit het diepste van mijn wezen
Als ik durf te putten uit mijn volledige eigenheid
