‘DE SEKSUELE BRON’

‘Waaruit je liefde put’.

Ik kan zeggen dat ik nu op een punt ben dat ik vrediger door mijn ouders heen kan kijken. Ik zie in hen twee kinderen die onvoldoende steun hebben ervaren van hun ouders.

Die het gebrek aan steun en stevigheid in zichzelf, in relatie met elkaar, bij de ander wilde vinden. Ze maakten elkaar verantwoordelijk voor het vervullen van hun onvervulde kind verlangens.

In mijn beleving waren ze beide niet in staat om goed voor zichzelf te zorgen in contact met mij.

Het ontbreken van herkennen van hun behoefte en grenzen en het nemen van verantwoordelijkheid en zelfzorg hiervoor.

Hun onvermogen om met elkaar te communiceren. Het gebrek aan weten en bewust zijn, dat zij verstrikt zaten in pijn en overleving strategieën.

Ik heb ervaren dat wanneer ik als kind met mijn levens/vuur/kracht kwam en weerstand gaf om te voelen of ik tegendruk en aanwezigheid kon vinden. Ouders vond die niet bleven, maar in drama verdwenen en niet voor hun eigen onvermogen zorgden.

Ik kreeg terug dat mijn kracht en vuur niet welkom waren. Mijn vader stuurde me ‘altijd’ weg, ik was zijn zoon niet meer. Mijn moeder veroordeelde mij ‘steeds’ als onhandelbaar en dat ik al net zo onbetrouwbaar was als mijn vader.

Met mijn kracht komen, in mijn verlangen om gezien te worden en ontvangen, zat veel verwarring. Het ging gepaard met afwijzing, té véél zijn, onhandelbaar, een afwijzing op man zijn.

Daarom zit er in mijn patroon een angst dat ik onder de invloedssfeer van de ander verdwijn. Niet goed genoeg ben, het daderschap aan gemeten krijg.

Zeker bij sterk uitgesproken vrouwen met een krachtige afweer die ook veel onveiligheid in zich zelf hebben.

Bij felle en zachte mannen die moeite hebben om in hun kracht te blijven staan. Gebrek aan ballen, openheid en zuiverheid. Ik herken hier mijn aversie tegen autoriteit en hiërarchie.

Deze elementen zorgen voor een aanwakkeren van een alert gestresst afweer systeem. Het zorgt voor vernauwing en verharding, ik ga uit contact met mezelf en uit verbinding met de ander. Ik kom in de overleving terecht, vechten vluchten. Blaas me op, praat veel en snel, raak geagiteerd en vlieg hoog in energie.

Omdat ik de ander niet meer kan horen en zien. In deze verhoogde hartslag, beklemde adem, felle ogen, strakke kaken en haren in mijn nek die overeind staan.

Hoor ik ook niet meer wat die ander probeert te zeggen. Ik kan ook niet meer zien dat die ander met mij in contact wenst te blijven. Ik zie enkel bedreiging van mijn bestaan.

Dit kind patroon, wat zich als een blauwdruk blijft herhalen ligt nu zichtbaar op tafel. Ik zie mijn vluchtroutes en overlevings tactieken, mijn angsten. Mijn fysieke en emotionele en mentale reacties. Mijn zichzelf herhalende structuur in conflicten met anderen.

Ik doorzie dat dit gedeeltelijk ook een copie is van mijn ouders. Een overdracht in de familie lijnen. Mijn ouders doen het zelfde. Die hebben ook al een leven uitgehangen in deze structuur. Hier hebben ze dus ook veel voor werk gedaan. Wat ik niet meer hoef te herhalen. Dus dank!

De functie van het doorbreken van mijn familie patronen is dus een bijdrage aan groei en evolutie. Om het potentieel vrij te maken. Hernieuwd toegang tot liefde en kracht van mijn ouders.

Mijn vader was metselaar en timmerman, werkte later in het sociaal maatschappelijk opbouwwerk, hield van natuur en tekenen. Is een zachtaardige krachtige mooie man. Mijn moeder heeft de kracht om zich los te breken en haar eigen stroom te volgen, sociale studies, therapie, dromen, tarot, ondernemen, eetkamer.

Is van nature zacht en liefdevol en creatief.

Deze dingen zitten ook in mij. Mijn potentieel in verbinding met hun levenskrachten én onvermogens.

Zo zitten ook alle kwaliteiten en onvermogens van mijn partner en haar ouders, mijn schoonouders in mijn kids.

Daar kan ik niet omheen, mijn kids zijn gebaad bij twee ouders die in verbinding & groei blijven. Ook al zijn wij gescheiden.

Ze zien ons als bron, zij kunnen ons niet los zien want dan splitsen ze zichzelf af. Ze kunnen ook niet kiezen.

Ze zijn én hun vader en moeder én authentiek op zichzelf staand. De kwaliteit van de verbinding tussen beide ouders is de kwaliteit van de bron waaruit zij putten. Kinderen kopiëren/ spiegelen zichzelf aan hun ouders, hun hele leven lang. Als die relatie moeizaam is wordt ook de relatie tussen ouder en kind bemoeilijkt. Heb ik ondervonden.

Ik ben gebaad bij een transformatie en het zien dat mijn ouders niet perfect zijn maar wel in essentie mijn liefdevolle bron.

Het omarmen van al deze eigenaardigheden is een diep accepteren van mij zelf. Een verbonden zijn met het grotere geheel van het bestaan. Mijn stamboom, mijn voorouders tot aan de bron, de evolutie en het universum tot aan de bron. Tot aan het goddelijke scheppende potentieel dat leven in zichzelf is.

Ik snap nu het woordje spiritueel en hun connectie met heling, heler worden, voller, vollediger, completer.

De waarde van familie, de waarde van (klein)kinderen, vaders, moeders, opa’s en oma’s.

Mijn eigen man-zijn vaderschap en partnerschap die mag blijven groeien en verstevigen

Fijn wereld van familie dat jullie er zijn en dat onze kinderen mogen bloeien.