Tevreden zijn met mezelf

Fascinerend hoe ogen naar buiten toe gericht speuren naar een beeld om zich in te penetreren.

Wat zie jij?

Hoe kijk jij de wereld in?

Wat zegt dit over de bron waaruit deze ogen de wereld in kijken.

Zijn jouw ogen verbonden met vertrouwen en compassie met je eigen lijf en een besef van verbondenheid met je ouders, familie, vrienden, de wereld om je heen?
Of kijken ze de wereld in vanuit scepsis, angst voor gevaar, separatie, isolatie en eenzaamheid.

Ogen die specifiek verbonden zijn met schrik ervaringen van onveiligheid en/of de afkeuring van teleurgestelde gezichten lijken daar een fixatie op te krijgen.
Deze ogen zien vaak een beeld dat imperfectie aanstipt.

Ik herinner mij dat ik als acteur publiek entertainde. 100 gezichten zijn geboeid en mijn ogen vinden onmiddellijk die ene persoon met een afwezige blik. Precies in dat beeld penetreert mijn blik zich obsessief en gefixeerd vast.

Mijn ogen vonden bewijs voor mijn onvermogen om perfect, feilloos en goed genoeg te zijn. Ik liet mij onmiddellijk diskwalificeren door mijn innerlijke criticus.

Het lang verlangde applaus van waardering kon helemaal niet ontvangen worden. Er was geen sprake van ontspannen ontvangen.

Ogen schouwen, richten, penetreren en verslinden. Ogen als jagers die scherp het overzicht houden zijn verbonden met het masculine, het linkerbrein, analytisch beoordelen, de ego structuur, angst en scepsis. Het oriënteert zich om te duiden hoe het in verhouding staat tot de ‘gevaren’ in de wereld om zich heen.

Onze oren zijn meer receptief in hun waarneming, luisteren geeft toegang tot woorden en de emoties die er in de onderstroom aan verbonden zijn. Gehoor is verbonden met ons lijf en gaat naar binnen, verbonden met de rechter hersenhelft, creativiteit, feminien, de ziel, liefde compassie en vertrouwen.

Tevreden zijn met mezelf…

Waarschijnlijk zijn mijn ogen, mijn kijk op de wereld en naar mezelf nu meer verzacht en verbonden met het besef van verbonden zijn met een geheel. Met mijn eigen kern, mijn generatielijn, de natuur en een universum waar ik onderdeel van ben.

Ik ben meer in contact met mijn oren, het contact met mijn lijf, de rechterhersenhelft en met meer compassie voor mezelf en vertrouwen.

In mijn beeldspraak en uitspraken kan ik horen dat ik het mannelijke en vrouwelijke altijd heel spannend heb gevonden. Dat ik niet snel voor anderen waardering kon opbrengen en/of ze bewonderen. Ik wist zelf niet goed hoe ik een volwaardige positie in kon nemen. Mijn pijn om niet als volwaardig gezien en gerespecteerd te worden maakte mij oordelend naar anderen. De ander was al snel een bedreiging die overwonnen moest worden.

Ik kende geen vrij en welkom zijn in mijn mannelijke oer-potentieel.

Ik herken een angst om getemperd, gesust, bekritiseerd en ingedamd te worden, angst om niet ontvangen te worden. Om verlaten en verraden te worden.

Het zou in dit opzicht een signaal kunnen zijn dat ik het heft in eigen handen heb willen nemen om mijn angst te overwinnen.
Rebels in opstand in de controle beheersing en autoriteit over ‘de ander’.

Revolutie en strijd. Naar de gevestigde orde, instituten, machthebbers, leraren, naar mannen die op mijn vader lijken of juist niet.
Zo ook naar vrouwen die in mijn ogen manipulerend, bedreigend en gevaarlijk waren, die in deze gedachte kronkel overwonnen en onderdrukt dienden te worden.

Het lijkt op een strijdvaardige Don Quichot die ten velde trekt tegen bedreigende objecten. Molens in zijn geval.

Ergens zijn het ontembare vurige puberale krachten op weg naar autonomie, authenticiteit en een vol-wassen worden. Om hiervandaan uiteindelijk als een wijze oude man in meer berusting terug te kunnen schouwen.

Een heel natuurlijk verloop dus eigenlijk. Én een bijzonder uitdagend avontuur en een bewogen reis.

In mijn daadkracht gaan staan betekent mezelf en de ander als mens zien, mijn daden beamen en er verantwoording voor nemen.
Daar tevreden mee durven zijn, in mijn ogen een besluit nemen om trouw aan mezelf te blijven. Mijzelf niet meer verlaten.

Vrede met mezelf
Ik geniet er steeds bewuster van.

Sascha van Ras
The Joy of being a Men